Verhaal 1 uit de oude doos: De betekenis van baan 7 – Verhaal van Lex Schepens

90 jaar TC Bilthoven – Drie Verhalen Uit de Oude Doos

De betekenis van baan 7 – Verhaal van Lex Schepens

In den beginne had Bilthoven 4 banen en in 1955 vond de uitbreiding naar 6 banen plaats. In die tijd is ook baan 7 ontstaan, maar daar werd niet getennist. De banen 1-4 vormden de grens van het tennisparadijs, daarnaast bevond zich bos. Hat kwam nogal eens voor dat tennissers (m/v) na een partijtje of training met of zonder trainer verdwenen en uiteindelijk weer uit het bos opdoken. Dit soort aftertennis was zo populair dat toen er in 1970 een nieuwe baan werd aangelegd deze geen nummer kreeg, maar als matecobaan werd aangeduid. En toen in 1970 nog een gravelbaan werd aangelegd, kreeg deze het nummer 8. Pas in 1982 kwam aan de folklore een eind toen de matecobaan werd opgedoekt en er twee kunststofbanen en twee nieuwe gravelbanen werden aangelegd: het bos was te klein geworden.

Het open toernooi.

Als een van de weinige clubs in Nederland had Bilthoven vanaf de oprichting ook een open toernooi (met eenmaal een onderbreking in de oorlog, en later nog eens een keer, waardoor de vaste datum verloren ging). Voor velen was dit toernooi vroeger een hoogtepunt in het verenigingsjaar. Waarom? Het toernooi leefde in de club. Veel leden namen deel aan het toernooi, veel leden kwamen kijken en niet alleen omdat vrienden en familie er hun wedstrijden speelden, maar ook vanwege de kwaliteit van het tennis. Het toernooi werd in week 27 gespeeld en viel samen met de laatste week van Wimbledon. Wie daar uitgespeeld was kon op Bilthoven nog meedoen. Kevin Curren blijft in de herinnering: hij was tweemaal (1984 en 1985) finalist op Wimbledon en met Steve Denton won hij op de US Open in 1982 de herendubbel. Dat was uiteraard pas nadat ze Bilthoven hadden gewonnen. De betrokkenheid van de leden bleek ook uit de gastvrijheid waarmee zij spelers inkwartierden En de spelers waren blij met de familie en omgekeerd, say no more.

Daarnaast waren er ook kleine groepjes spelers die kampeerden op ons terrein, of op de camping. Na het slotfeest op zaterdag was het heel handig om een tent bij de hand te hebben voor de korte nachtrust. En dan op de finaledag vroeg duochen, want dan was er nog plaats in de kleedkamer. Later op de dag moest je vechten om een haak voor je kleding te bemachtigen. Dat was toen. Tegenwoordig zie je daar nog wel eens een paar flesjes of een vergeten trui liggen, maar verder is de kleedkamer (bij de heren) een lege ruimte.

Lex Schepens